Aankomst Durban

Hallo allemaal!!

Ik zal maar weer eens een kleine update de wereld in helpen vandaag. Of jullie er nou op zitten te wachten of niet! Ik ga proberen het kort te houden, maar er zijn veel dingen gebeurt sinds mijn laatste verhaal.

Ten eerste, alles gaat prima hier. Alles gaat z’n gangetje en ik ben nu helemaal ingeburgerd aan boord. De nieuwe crew heeft ook z’n draai gevonden, dus het loopt allemaal weer als een gesmeerde machine. Het is toch wel leuk om af en toe van crew te veranderen, zo leer je nieuwe mensen kennen en zijn de verhalen aan de bar (die je ondertussen al 30 keer hebt gehoord) ook weer een slagje anders en verfrissend.

Op het moment dat ik dit zit te typen ben ik aan het wachten tot de loods, per helikopter, aan boord wordt gezet. Dat is wel leuk om even te zien natuurlijk. Ik ben niet de enige met een GoPro (camera) aan boord. We hebben er in totaal 5, dus de landing wordt vanuit een aantal hoeken gefilmd!
We zijn dus bijna aangekomen in Durban (EINDELIJK), na net geen drie weken op zee gezeten te hebben. Als ik eerlijk ben, is 3 weken achter elkaar op zee toch wel ontzettend lang. Het is toch wel heel lekker als je een beetje de vrijheid hebt om de wal op te kunnen, al is het alleen maar om een blokje om de haven heen te lopen. Dat mis ik toch eigenlijk wel heel erg, de vrijheid die je aan de wal hebt om iets te gaan doen. Je kunt hier ongeveer 150 meter naar achter lopen en dan 40 meter naar bakboord of stuurboord, verdeeld over 10 dekken. Dat is toch anders, maar genoeg daarover.

De eerst week op zee hadden we prachtig weer, buitentemperaturen van ongeveer 30 graden een zee temperatuur van meer dan 25 graden. Er was dan ook een zwembad neergezet op het luik achter de accommodatie. Deze was gevuld met zeewater, en je kon er prachtige zonsondergangen bekijken, onder een strak blauwe lucht. De eerste week hebben we ook maar een wolkje of 5 gezien, voor de vorm.
Er wordt zo nu en dan ook een biertje gedronken aan boord, dus ook in het zwembad. Ik had het geniale idee om een bierboei te maken van een oude reddingsboei. Er zullen nog foto’s volgen, want hij is nog niet af. Het komt erop neer dat je je bier (of fris natuurlijk) in de boei kan zetten, zodat je het niet vast hoeft te houden. Het leven van een zeeman is namelijk al zwaar genoeg. Het hout is gezaagd, nu alleen nog een handtekening en een laagje lak. Hopelijk blijft de bierboei nog een aantal jaren mee gaan en zal een deel van mij voortleven op de Jumbo Jubilee.

Aankomende maandag sta ik precies een maand in de machinekamer. Aan het begin was het even wennen om s ‘ochtends een witte overall aan te trekken in plaats van een rode. Waar ik wel heel snel aan gewend was, was het dragen van oorkleppen. Zodra ik in het omkleedhok ben, zet ik hem op. Een oase van rust daalt dan op mij neer. Ik denk zelfs dat ik een paar ga kopen voor als ik weer in NL ben en daar de hele dag mee door het huis ga lopen (niet omdat ik je vervelend vind moeder!!).
Het leven in de machine kamer is goed. Er heerst een heerlijk tropisch klimaat: gemiddeld 25 graden, het regent nooit, altijd zonnig (TL-verlichting) en een goede luchtvochtigheidsgraad, alleen geen Als ik nu om 10 uur op de brug kom om koffie te drinken, moet ik even wennen aan het licht. Mijn rolgordijnen zijn meestal ook gesloten als ik op m’n hut zit, lekker donker weinig licht. Dit is een van bijkomstigheden van het werken in de machine kamer, je went er aan.
De afgelopen weken heb ik al mee mogen helpen bij een aantal grotere projecten. Zo hebben de Tweede machinist en ik een week gesleuteld aan de hulpmotor. Hier was een hendeltje van versleten, maar om die te vervangen moest de halve motor uit elkaar (goed ontwerp dus). Meestal ben ik bezig met het losmaken en vastmaken van boutjes en moertjes en ben ik bezig met schoonmaken, maar je moet natuurlijk ergens beginnen.
Afgelopen week hebben de Derde machinist en ik aan de Sennebogen gewerkt. Dat is de mobiele dekkraan die we aan boord hebben staan voor de kleinere klusjes. Deze is overduidelijk niet gemaakt voor het zeeklimaat, want als je er naar kijkt valt er al roest vanaf. We moesten de hydraulische pomp vervangen die ervoor zorgt dat je kraan om z’n as kan draaien, deze lekte namelijk. Boven op de pomp zit een losse motor, die de pomp aandrijft. Het grootste gedeelte van de tijd ben ik bezig geweest met deze op te knappen. Ook deze was door en door verroest. Dit was een hele leuke klus, beetje schuren en bikken, nieuw laagje lak erover en hij zag er weer uit als nieuw (zie foto’s).

Naast alle leuke klusjes zijn er ook al vervelende klusjes geweest. Deze vervelende, onverwachte klusjes gebeuren op drie momenten:

1. Als je net klaar bent met werken, je lekker gedoucht hebt en je net je schone onderbroek aan hebt.
2. Rond een uurtje of 2 s’ nachts, als je net lekker ligt te slapen na een avondje aan de bar hangen.
3. Of op zondag, als je vrij bent.

Zo hebben we 3 weken geleden een scheurtje gevonden in het brandstofsysteem. Een klein scheurtje met grote gevolgen zeg maar. De motor moesten helemaal af en het stukje metaal moest gelast worden. Dit heeft een uurtje of 4,5 geduurd. Raad eens wie alle zware olie onder de platen vandaan kon gaan halen de volgende dag! Gelukkig was het zaterdag en is het zo ie zo al schoonmaak dag.
Gisteravond was een hogedrukbrandstofpomp van de SB-hoofdmotor kapot gegaan. Elke cilinder (9 stuks) heeft een eigen brandstofpomp. De motor moest dus uit en de pomp moest vervangen worden. Dit was wel heel leerzaam overigens. Wat wel jammer was is dat het net rond etenstijd was en we gister pizza hadden. Gelukkig had de chef een paar stukjes bewaard voor de machinisten, dus toen we terug kwamen hebben we rock geluister, pizza gegeten en bier gedronken. Zo doen we dat hier.
Voorlopig blijf ik nog 1,5 maand in de machine kamer achter. Ik vind het toch eigenlijk best wel heel leuk en je kunt er lekker je gang gaan. Het werk wordt gewaardeerd en het is altijd afwisselend. Ik heb tot nu toe samen met Thomas (medeleerling) mijn tijd doorgebracht. Hij gaat nu naar de brug terug en Jan Douwe (nog een medeleerling) komt gezellig naar de machine kamer. Na de 1,5 maand MK zal ik nog 1,5 maand op de brug lopen en daarna is het alweer 16 januari. De tijd vliegt ontzettend.

Verder heb ik het ontzettend druk met het werken aan mijn verslagen en met mijn takenboek. De handtekeningen gaan nog niet zo heel hard, maar dat is niet zo erg. Die verslagen moeten af en de handtekening komen met de tijd, dus geen reden voor paniek.

Intussen ben ik op de brug gaan zitten, omdat we de haven van Durban aan het aanlopen zijn (het WK stadion is al gesignaleerd, de loods alleen nog niet). Het is een raar gevoel dat we nu in bij Zuid Afrika zijn en 3 weken geleden nog in België waren. Het is wel een goed gevoel, we hebben al prachtige reizen achter de rug en een paar mooie voor de boeg.
Vandaag of morgen vertrekken we weer uit Durban, richting Onslow. Dit zal ongeveer 2 tot 3 weken duren denk ik. Eenmaal in Onslow aangekomen staan er 3 dagen gepland om de lading van het schip af te halen. Met een beetje geluk mogen we daar de wal op, hoewel het een klein dorpje is met 600 inwoners. Er zal wel een kroeg te vinden zijn denk ik. Na Onslow hebben we een gap van 78 dagen. Wat al wel een soort van zeker is, is dat we rond 24 in Shanghai zijn. Daar worden we waarschijnlijk van boord gehaald. Wat we in de tussentijd gaan doen is nog niet bekend, grote kans dat we naar Singapore gaan om te bunkeren.

Om ons heen zwemmen allemaal walvissen. Niet 1 of 2, maar een stuk of 7. Prachtig om te zien, en er zijn foto’s genomen. Daarnaast hebben we al heel veel dolfijnen gezien, een aantal op een grote afstand, maar ook die meezwemmen voor de boeg. Het is een heerlijk gevoel om dan op de boeg te staan en te kijken naar die prachtige dieren. Het mooiste dat ik tot nu toe gezien heb was s’ nachts. We voeren door een groep van algen die oplichten als ze in beweging worden gebracht. De bulpsteven was dus een soort van verlicht. Daarnaast zwommen er ongeveer 15 dolfijnen mee met het schip. Geen woorden voor, zo mooi was dat om te zien. Het leken net lichtgevende torpedo’s (door die algen) die op het schip af kwamen. GEWELDIG. Het was te donker om te filmen en foto’s te maken, helaas.
Ook dreven er regelmatig zeehondjes voorbij, lekker in de relax stand. Koppie boven water en pootjes omhoog.
Al die mooie dieren die voorbij zijn gekomen komen nog lang niet in de buurt van de prachtige zonsondergangen die ik voorbij heb zien komen de laatste paar weken (zie foto’s).

De loods is inmiddels al een paar uur vertraagd. Dat is op zich wel heel vervelend, omdat we zo snel mogelijk weer weg moesten uit Durban. We zouden vanochtend rond een uurtje of 10 aankomen bij de loods, dat werd 1230 wegens het probleem met de brandstofpomp van gister. Nu is de loods nog een vertraagd. Met een beetje geluk kunnen de leerlingen de wal op dus. Gelukje bij een ongeluk. Ik betwijfel het wel, omdat er gebunkerd moet worden in de tussentijd. Het wordt dus waarschijnlijk een latertje vanavond. Er moet 780 tonnes brandstof  gebunkerd worden. Dit gaat ongeveer 507.000 (*%@*$^!$#&!*#) dollar kosten. En dan zeuren we thuis als de benzine 1 cent duurder is geworden…..

Ohja, we zijn maandag, 2 weken terug, de evenaar gepasseerd! Dat is een hele gebeurtenis als je dit voor de eerste keer doet. Je wordt dan officieel gedoopt en je krijgt een certificaat van Neptunus. Het dopen gebeurt alleen in het weekend, want dan heeft Neptunus namelijk ook vrij. Helaas is het dopen zelf nog niet gebeurt, omdat het weekend waarin het zou gebeuren geen mooi weer bood. Nu zal Neptunus rond 16 oktober weer contact met ons op nemen, voor een volgende afspraak. Ik heb gehoord dat ons haar er af geschoren gaat worden. Ik moet toch naar de kapper, dus laat maar komen.

Ik wil het hier voorlopig maar weer eens bij laten. Ik hoop dat jullie een beetje geboeid zijn gebleven na de eerste alinea! Foto’s zal ik vandaag of morgen online zetten!

-Martijn-