Brest

Hallo allemaal!

TEN EERSTE: Vanuit Frankrijk, de beste wensen voor 2015!!!! Het is weer zover, de goede voornemens voor dit jaar zijn:
- Minder eten
- Meer sporten

Het is inmiddels alweer een tijdje geleden dat ik iets van me heb laten horen, maar ik leef nog. Over een klein maandje kom ik als het goed is weer naar huis toe. Dan heb ik ongeveer 5 maanden aan boord gezeten van de Jumbo Jubilee.

De laatste tijd sta ik weer aan dek en zijn mijn maanden in de machinekamer voorbij. Gelukkig heb ik alles gerelateerd aan de machine kamer afgerond. Dat houd in dat ik al mijn handtekeningen voor de machine kamer binnen heb en dat ik mijn verslag heb gehaald! Het was zeker een hele opluchting om dat afgerond te hebben, dat geeft weer meer tijd voor de andere dingen die nog gebeuren moeten.

Op dit moment liggen we al een week in Brest. We liggen nu op een ‘niet militair’ haven terrein, maar morgen vershiften naar een militair haven terrein. Hier zullen we onze lading aan boord nemen. Het betreft twee Franse mijnenvegers die naar Abu Dhabi moeten worden gebracht. Dit is natuurlijk een hele leuke en interessante lading om aan boord te nemen. Daarbij zullen er 12 Franse militairen aan boord komen, die als beveiliging dienen tijdens de reis, met als belangrijkste gedeelte natuurlijk de golf van Aden (piratengebied). Dit zal ik alleen niet meer meemaken, omdat wij (Jan Douwe, Thomas, de Tweede stuurman en ik) in Suez weer van boord zullen gaan.

Wat kan ik over Batam zeggen? Vooral dat het ontzettend goedkoop is daar. We hebben een hele avond gestapt (inclusief luxe massage, taxi, water taxi, versnaperingen, avondeten) voor nog geen 50 euro. Toen we een ijsje gingen halen bij de Golden Arches (klinkt wat luxer dan McDonalds) moest ik 5000 roepia betalen. Wij hadden net gepind (we waren toen even miljonair) en ik had niet goed gekeken naar de prijs op de display. Ik dacht dat het 50.000 roepia was. Dus ik legde een briefje van 50.000 roepia neer. De mevrouw achter de kassa die toch al geen Engels kon haalde meteen de manager erbij die een beetje ernstig keek en mij snel het briefje terug gaf. Toen keek ik nog eens naar de display en zag inderdaad dat ik iets te veel gegeven had. Mijn fout.
Ik ben in totaal 3 keer de wal op geweest, even de benen strekken en wat andere gezichten zien dan alle collega’s aan boord (ook wel eens lekker).

Na het laden in Batam zijn we vertrokken richting Suez. Tijdens deze reis zijn wij gedoopt. Ja, wij waren helemaal kaal geschoren en compleet vernederd. We zijn tijdens het werk ontvoerd ( rond een uurtje of 10:00) en zijn daarna opgesloten met een doos bier. Ieder moest voor het middageten, zonder dat we een flauw benul hadden van de tijd, 8 biertjes op hebben gedronken. Het bier was aan het eind lauw, en de alcohol van de avond ervoor hielp ook niet bepaald mee. Het klinkt nu een beetje alsof iedereen aan boord een alcoholist is, maar dat is natuurlijk niet zo. We genieten zo nu en dan gewoon eens een biertje. Nadat de versnaperingen op waren werden we geblinddoekt en moesten we naar buiten toe worden begeleid. Om onze nek hing een ketting met rottende visjes die redelijk stonken. Eenmaal buiten aangekomen werden we vast geketend en moesten we een serie vragen beantwoorden, die door de grote Neptunus zelf werden gesteld. Vragen die niet binnen de algemene kennis van een gemiddeld persoon vallen. Voor elk fout antwoord moesten we een heerlijk zelf gemaakt drankje opdrinken (met god mag weten wat er allemaal wel niet in zat). Daarna werd ook ons haar er af geschoren (natuurlijk niet helemaal kaal, want we moesten nog wel even een paar dagen voor schut lopen). De volgende uitdaging was ook weer redelijk vies: we moesten door een tunnel kruipen met daarin ‘food waste’ uit de Galley. Dit stonk verschrikkelijk, maar gelukkig waren we nog steeds geblinddoekt, dus we konden niet zien waar we precies doorheen zijn gekropen. Na dit alles werd ons een heerlijk biertje aan geboden, omdat: “we alles hadden doorstaan”. We hadden redelijk dorst gekregen en hadden wel weer zin in een drankje, gulzig begonnen we te drinken. Na drie slokken kwamen we erachter dat ook dit biertje was gesaboteerd: we waren bier met zeewater aan het drinken….. GEEN SUCCES.
Ondanks alles hebben we alle drie nu ons certificaat en kunnen we zeggen dat we echte zeemannen zijn geworden (op papier dan, want we hebben een officieel certificaat gehad).

Verder is er niet veel speciaals gebeurt tijdens de reis. We hebben piratengebied gepasseerd, maar zijn er gelukkig geen tegen gekomen. S’ nachts moest alle buiten verlichting uit en moesten ook alle gordijnen dicht zitten. Zo zijn we door de golf van Aden gevaren. Ook was er een continue wacht op de RADAR, zodat we bootjes op grote afstand aan zouden zien komen.
Eenmaal aangekomen in Suez kon het lossen van het baggermateriaal beginnen. Het hele schip zat vol met kleine stukken lading (als ik me niet vergis waren het ongeveer 900 kleine hijsjes die we moesten doen). Het heeft een aantal dagen geduurd voordat alles van boord af was. Alles moest op vrachtwagen trailers worden geladen. In Egypte is het niet zoals in een gemiddeld Europees land. De trailers die daar worden gebruikt reden ongeveer 30 jaar geleden rond in Rotterdam, zijn daarna naar Griekenland gegaan om vervolgens in plaats van naar de schroothoop te worden gebracht in Suez te worden gebruikt om onze lading op te laden. DRAMA. Het was een wonder dat geen van de trailers of vrachtwagens het heeft begeven (er waren wel ‘billen knijp’ momenten overigens).
Om alles weer een beetje goed te maken zijn we een dagje Egypte in geweest (3e stuurman, 3e WTK, Jan Douwe, Thomas en ik). We hadden een dealtje gesloten met onze Egyptische vrienden daar. Bij aankomst boden ze een rond trip aan voor 150 dollar. Na wat onderhandelingen hebben we 80 dollar pp betaald. Je wordt daar als blank persoon gewoon altijd genaaid. Nu blijkt dat je als Indiër nog erger genaaid wordt, omdat zij voor dezelfde trip 20 dollar meer moesten betalen.
Het was een erg leuke dag. Het volgende hebben we gezien:
-  9 piramides;
- 1 sfinx;
- een papyrus winkel (met uitleg en demonstratie van hoe het gemaakt wordt);
- een bazaar met allemaal rommel;
- een kleding winkel met echt Egyptische kleding.
En natuurlijk, als een echte toerist betaamd, hebben we het rondje langs de piramides gedaan per dromedaris. Ontzettend leuk om eens mee te maken.
Verder vond ik Egypte persoonlijk niet echt een leuk land. De mensen probeerden je altijd op te lichten en tot op de dag van vandaag vind ik nog overal zand terug. Naast de piramides valt er niet zo heel veel te zien: woestijn, woestijn en nog een woestijn (en dromedarissen).

Na het lossen in Suez zijn we via het Suez kanaal richting Brest vertrokken. We hadden geen lading meer aan boord, dus we zijn in ballast weg gevaren. Het was leuk om een keer door het Suez kanaal te varen. Je vaart ontzettend dicht langs de kant en er is veel te zien. Vooral veel baggerschepen die de boel een beetje netjes proberen te houden. Verder zijn ze natuurlijk bezig met de voorbereidingen en aanleg van het tweede Suez kanaal.
De reis naar Brest bracht niet veel speciaals met zich mee. Tussendoor hebben we nog gebunkerd in Gibraltar, dit duurde ongeveer een dagje. Toen we de haven van Gibraltar aanliepen voeren wij voor de ZRMS Karel Doorman, de nieuwste aanwinst van de Nederlandse vloot. Het was een ontzettend gaaf gezicht om dat schip te zien varen!

Kerst aan boord was ontzettend gezellig. Eerste kerstdag had de chef gekookt (en niet te kort) er stond van alles op tafel. Het was echt heerlijk. Tweede kerstdag hebben de leerlingen, de vrouw van de kapitein, de vrouw van de HWTK en de 3e WTK gekookt. We hebben lang in de keuken gestaan, maar het was het waard:

Voorgerechten:
- Oesters;
- St. Jacobs vruchten;
- Courgette soep.

Hoofdgerechten:
- Risotto met zeevruchten;
- Ragout;
- Haricots verts met een spekje er omheen;
- Gevulde champignons.

Nagerechten:
- Crème Brulee;
- Chocolade mouse;
- Advocaat met lange vingers.

De ingrediënten hadden we dag daarvoor gehaald bij de supermarkt. Even lekker de wal op geweest en naar een normale supermarkt, met normale spullen. Dat leer je wel waarderen na 5 maanden varen.
Ik ga hier overigens heel vaak de wal op. Het is heel makkelijk hier, er staat een poort met een code slot die we gewoon weten. We mogen er zo vaak in en uit als we willen. Lekker hardlopen op de wal, gewoon een stuk wandelen of even de stad in.

Nog een paar weken en ik ben thuis. Er zijn een aantal dingen waar ik ontzettend naar uitkijk:
- 4 laags WC papier;
- Een goed matras;
- Naar de supermarkt gaan;
- Snel internet;
- In de trein naar Amsterdam zitten;
- Naar de sportschool gaan;
- Vrienden en familie weer zien (natuurlijk).

Dit was mijn laatste berichtje op de blog tijdens mijn reis. Als ik weer thuis ben zal ik wat foto’s uploaden (als ik weer goed internet heb).

Ik kijk er ontzettend naar uit om jullie allemaal weer te zien! Iedereen die meegelezen heeft: Bedankt en tot binnenkort!

-Martijn-