Aankomst Batam

Hallo allemaal!!

Ik heb weer eens wat tijd gevonden in mijn drukke schema als leerling om een klein verhaaltje te vertellen. Nog 2,5 maand en dan zal ik jullie weer verblijden met mijn thuiskomst. De tijd gaat echt ontzettend hard hier. Ik sta nog steeds in de machine kamer. De laatste 1,5 maand zal ik weer aan dek staan.

Tegenwoordig is het werken in de machinekamer een regelrechte hel. Buiten is het ongeveer 35 graden. Binnen in de machinekamer, waar allemaal machines aan staan, is het op het koudste plekje ongeveer 43 graden. Gister heb ik de derde machines geholpen met het testen van wat afsluiters. Deze bevonden zich in een stuk machine kamer, tussen twee brandstoftanks. De brandstof in de ene was ongeveer 80 graden en de temperatuur in andere tanks was 35 graden. Geloof me, het was warm. Ik zal maar niet in detail treden.

Terug naar vandaag: 10 minuten geleden ben ik uit de douche gestapt, nadat ik 2 keer eerder heb gedouched. Hoe dit komt? Vandaag moest ik wat isolatie materiaal verwijderen, hier zit glasvezel in. Glasvezel heeft als HEULE vervelende eigenschap dat het jeukt als de pest en bijna niet van je lichaam af wilt tijdens het douchen. Laat ik nou net een lading van dat isolatiemateriaal in mijn overall krijgen…….

Maar goed, afgelopen zondag waren we aangekomen in Singapore om te bunkeren (daar zal ik zo wat meer over vertellen). De volgende dag zijn we vertrokken richting Batam om te gaan laden. Daar waren we dezelfde avond nog aangekomen. Nu liggen we dus al twee dagen in de “haven” van Batam. “Haven” omdat we op een ankerplaats liggen (hier kom ik zo ook nog even op terug). Het laden zal dus gebeuren met allemaal barges die langszij komen liggen. Deze barges zijn gevuld met allemaal baggermateriaal voor Jan de Nul (bagger rederij). Het hele schip zal tot de nok toe gevuld worden met pijpen, pompen en ander materiaal. Niet bepaald onze tak van sport, aangezien het héél veel lading is en een ronduit lichte lading.

Als we klaar zijn met laden zal onze volgende reis van start gaan. Dit wordt waarschijnlijk ook een van mijn laatste reizen voor deze stage. De reis gaat van Batam naar Suez (Egypte) waar de grootste Nederlandse baggerrederijen bezig zijn met de aanleg van het 2e Suez kanaal. Het is nog niet zeker (zoals altijd) waar we heen gaan na Suez. Grote kans dat we weer gaan bunkeren in Singapore en dan misschien nog een kleine klus gaan doen ergens in Azië. We moeten namelijk half Januari in Shanghai zijn, voor de volgende klus. Als er geen kleine klus te vinden is, zullen we ongeveer 26 dagen moeten wachten.

Mijn laatste berichtje was verstuurd vanuit Durban. Na Durban zijn we natuurlijk naar Australië gegaan. Het weer werd langzaam beter en de temperatuur nam toe tot een graadje of 35 (niet verkeerd). Al vanaf het vertrek in Antwerpen kijkt iedereen uit om weer even lekker de wal op te gaan, maar dan in Onslow. Eenmaal aangekomen in Onslow blijkt dat de dichtstbijzijnde stad 4 uur rijden is (oplichters). De haven (één kade) waar we lagen was speciaal aangelegd (net zoals het hele terrein dat erachter ligt) voor het offshore project. Er werkten 4000 werknemers op het terrein, die op een kamp (45 minuten verderop) woonden. Oké, als we dan niet naar het dichtstbijzijnde stadje kunnen, dan is er vast wel iets te doen op dat kamp. Maar toen…… volgens de regels onze Australische vrienden, mochten wij niet verder dan 50 meter van ons schip vandaan. &#%Q(#*&$_(*#&#. Dus ook hier niets gezien, behalve een ontzettend grote zandvlakte én niet te vergeten: heel veel bouwvakkers.

Stel je voor dat je dus 5 weken op zee zit (met tussendoor bunkeren in Durban, dus daar hadden we ook geen tijd om iets te zien) eindelijk aankomt in de loshaven en daar de wal niet op mag. Dan weer 1,5 week op zee, om vervolgens in Singapore the bunkeren op een ankerplaats (weer geen mogelijkheid om iets te zien, behalve de mooie skyline). Aangekomen in Batam gaan we op een ankerplaats laden. Ergens ben ik een klein beetje teleurgesteld, zoals jullie misschien wel begrijpen. Het lijkt net werk ;p.

Gelukkig (hoe en wat moeten we nog even uitzoeken) is in Batam alles te koop. Dus het is vrij makkelijk om een local met een bootje te strikken die ons even van en naar het schip wil brengen. En aangezien we hier ruim een week zullen liggen moet er vast een klein gaatje te vinden zijn.

Ik zou nog terug komen op het bunkeren in Singapore. Van te voren was mij verteld dat het, zonder uitzondering, altijd een drama is om daar te bunkeren. Het begon allemaal met de bunkerboot die niet volgens de afgesproken tijd langszij lag. Om precies te zijn kwam hij 24 uur te laat. Zondag rond een uur of 1100 waren aangekomen, rond die tijd zouden we dan ook gaan bunkeren. Na contact werd gezegd dat ze om 0300 s ‘nachts zouden komen. Dat is natuurlijk een rottijd, maar dat hoort erbij. Iedereen dus vroeg naar bed en we zouden wakker gebeld worden als de bunkerboot langszij lag. Dan slaap je gewoon heel oppervlakkig, omdat je weet dat je vroeg je nest weer uit moet. Ik werd de volgende morgen om 0700 weer wakker. De bunkerboot was er dus nog steeds niet. Uiteindelijk waren ze er om 1100 en konden we beginnen met bunkeren. Een ding moeten jullie goed begrijpen, je wordt hoe dan ook ALTIJD opgelicht tijdens het bunkeren. Ze geven altijd te weinig. Het is een eeuwige strijd tussen de Hoofd machinist en de vertegenwoordiger van de bunkerboot. Het begon allemaal met het feit dat we zo ie zo te weinig hadden gekregen. Volgens de factuur zouden we 580 tonnes moeten krijgen. Volgens de berekeningen van de bunkerboot (die meestal toonaangevend zijn) hadden we maar 556 tonnes gehad (vraag je je natuurlijk af hoe dat kan??!!! Ze hadden gewoon te weinig brandstof geladen).
Ten tweede verschilden de berekeningen van hun en die van ons. Wij berekenen hoeveel tonnes brandstof we aan boord hebben gehad en zij bereken hoeveel ton er uit hun tanks is gegaan. Het is normaal dat deze hoeveelheiden verschillen, maar dit keer verschilde het 49 tonnes (49 x $650 = $31.850!!!!!!!!). Natuurlijk gingen wij hier niet mee akkoord. Na ongeveer 1 uur discussiëren, waarin allemaal beloftes en akkoorden zijn gemaakt (er zullen waarschijnlijk wat flessen drank en sloffen sigaretten uitgewisseld zijn), zijn de Hoofd werktuigkundige en de vertegenwoordiger eruit gekomen en is alles opgelost.

Het schoolwerk vordert langzaam maar zeker. Mijn eerste verslag ga ik opsturen, zodra ik hem nagekeken terug heb gehad van mijn mentor aan boord. Morgen zal de huidige Hoofd werktuigkundige naar huis gaan. Dat is officieel het laatste bemanningslid van de club waar ik mijn stage mee ben begonnen. De hele crew is dus alweer verwissel.

Ik ben in afgelopen 2 maanden ben ik dus op 3 nieuwe continenten geweest, (zonder heel veel te zien) dat is toch wel een goed gevoel. Verder ben ik gewoon hard aan het werk en vliegen de dagen dus voorbij. Verder ben ik trouwens nog niet kaal, dat komt waarschijnlijk in de komende weken wel ergens!

-Martijn-

P.S. Ik zal ook weer eens wat foto’s online zetten!!! Laatste keer ben ik het een beetje vergeten.